Veel van de vooroorlogse wijken rondom het centrum in Rotterdam zijn oorspronkelijk zeer stijlvol gebouwd maar hebben toch een goedkope uitstraling, er is verschraling opgetreden van de oorspronkelijke architectuur. Door opeenvolgende stadsvernieuwingen zijn goedkope oplossingen als kunststof kozijnen, trespa dakopbouwen en dichte vlakke entreedeuren de realiteit. Met name op zichtniveau, de overgang van publieke ruimte naar het privédomein is deze verschraling stuitend. Woonstraten met cultuurhistorische kwaliteit, die in principe zeer hoogwaardig zouden kunnen zijn, krijgen toch een onprettige uitstraling. Dit heeft grote gevolgen voor de beleving van de straat, de identiteit van de bewoners en de sociale cohesie.

Over de overgangszone tussen publiek en prive; van straat naar stoep naar voordeur (de zogenaamde ‘’encrouchementzone”) is al het nodige geschreven en onderzoek gedaan. Wetenschappelijk onderzoek, o.a. in het boek “ De Stoep” wijst uit dat het gebruik van deze overgangszone veel resultaat boekt op bovengenoemde maatschappelijke onderwerpen. In veel straten van de stadswijken van Rotterdam, is de ruimte voor een echte overgangszone er niet. Die zone is hier heel smal, omdat de voordeuren direct aan de stoep grenzen. Hierdoor wordt de uitstraling van de gevels zelf heel belangrijk, daarom zoeken wij in deze smalle zone, de oplossing in het materiaalgebruik en de detaillering.